Zapobieganie i zwalczanie świerzbu - podstawowe informacje

ŚWIERZB - ZAPOBIEGANIE ZARAŻENIU PREZENTACJA

Świerzb, wywoływany przez świerzbowca ludzkiego(łac. Sarcoptes scabiei), pomimo wykreślenia z wykazu chorób zakaźnych, nadal jest zaliczany do pasożytniczych chorób zakaźnych ludzi.

Chorobę wywołują pasożyty z rodziny roztoczy, niewidoczne gołym okiem. Gnieżdżą się w naskórku tworząc system kanalików składając w nich jaja, z których następnie wylęgają się larwy. Zazwyczaj atakują palce, pachwiny, okolice pępka, klatki piersiowej i pasa, dolne części stóp. Nieleczony świerzb może prowadzić do groźnych konsekwencji. Zapobieganie i zwalczanie świerzbu polega głównie na unieszkodliwianiu źródła zakażenia i zarażenia, które stanowi chory człowiek oraz bardzo rzadko chore zwierzę. Pomocne w tych działaniach jest wczesne wykrywanie choroby oraz jednoczesne leczenie chorych i osób z ich otoczenia.

Najważniejszą wytyczną związaną ze skuteczną profilaktyką jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny a zwłaszcza częste, dokładne i prawidłowe mycie rąk w ciepłej wodzie, z użyciem mydła. Czynność ta zazwyczaj wykonywana jest pobieżnie, nieprawidłowo. Mycie rąk jest zwykłą czynnością, która ma niezwykły wpływ na ludzkie zdrowie. Przestrzeganie higieny rąk jest najprostszą i jedną z najbardziej skutecznych metod zapobiegania nie tylko zatruciom pokarmowym czy grypie, ale także chorobom pasożytniczym i skórnym. Niemniej istotne jest także dbanie o czystość całego ciała. Wskazane są więc codzienne kąpiele, regularna zmiana bielizny, ubrań i pościeli a także korzystanie wyłącznie z własnych przedmiotów użytku osobistego, takich jak ręczniki, grzebienie. Warto również regularnie myć często używane przedmioty.

Jeśli doszło do zachorowania to należy dążyć do przecięcia dróg zakażenia poprzez właściwą higienę osobistą, częstą zmianę bielizny, pościeli i ubrania oraz wietrzenie i właściwe ich pranie poprzez zastosowanie gotowania, prasowanie (odzież osobistą należy wyprasować po wewnętrznej stronie a zakażonej bielizny, której nie można prasować po wypraniu nie należy używać przez 7 dni od prania) .

Ryzyko zarażenia świerzbem nie dotyczy tylko osób żyjących w środowiskach o niskich standardach higienicznych. Świerzbem zarazić się może każdy, niezależnie od wieku, płci czy statusu socjoekonomicznego. Najbardziej narażone na świerzb są osoby pracujące w dużych skupiskach ludzkich, dzieci uczęszczające do szkół oraz przedszkoli, pensjonariusze domów pomocy społecznej, osoby bezdomne.

W przypadku wystąpienia epidemii należy objąć leczeniem wszystkich chorych na świerzb i osoby podejrzane oraz osoby z kontaktu środowiskowego ze świerzbem jak szkoły, zakłady pracy, środowisko domowe chorego. Wskazane jest nasilenie działalności oświatowo-zdrowotnej poprzez zaopatrzenie chorych i osób z otoczenia w ulotki informujące o zasadach postępowania, sposobie odkażania bielizny, odzieży, pościeli oraz przedmiotów.

W placówkach Służby Zdrowia, Domach Pomocy Społecznej itp. powinny być opracowane, wdrożone i ściśle przestrzegane procedury mycia i dezynfekcji rąk, postępowania z bielizną, dekontaminacji pomieszczeń i urządzeń, podstawowych zasad higieny osobistej oraz mycia i dezynfekcji powierzchni w celu zapobiegania szerzenia się chorób zakaźnych.

Świerzb nadal pozostaje aktualnym problemem medycznym.

Literatura: A. Baumann-Popczyk, M. Sadkowska-Todys, A. Zieliński. Choroby zakaźne i pasożytnicze - epidemiologia i profilaktyka. Wydanie VII (aktualizowane i poprawione), medica press 2014.